кмі́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кмі́нны кмі́нная кмі́ннае кмі́нныя
Р. кмі́ннага кмі́ннай
кмі́ннае		 кмі́ннага кмі́нных
Д. кмі́ннаму кмі́ннай кмі́ннаму кмі́нным
В. кмі́нны (неадуш.) кмі́нную кмі́ннае кмі́нныя (неадуш.)
Т. кмі́нным кмі́ннай
кмі́ннаю		 кмі́нным кмі́ннымі
М. кмі́нным кмі́ннай кмі́нным кмі́нных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кмі́нны, см. кме́навы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кмі́нны,

гл. кменны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кме́нны і кмі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кмену, кміну. Кменнае насенне. Кмінны пах. // Прыгатаваны з кменам, кмінам. Кменны хлеб. Кмінная гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тминный кме́навы, кме́нны, кмі́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)