кмі́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кмі́нны |
кмі́нная |
кмі́ннае |
кмі́нныя |
| Р. |
кмі́ннага |
кмі́ннай
кмі́ннае |
кмі́ннага |
кмі́нных |
| Д. |
кмі́ннаму |
кмі́ннай |
кмі́ннаму |
кмі́нным |
| В. |
кмі́нны (неадуш.) |
кмі́нную |
кмі́ннае |
кмі́нныя (неадуш.) |
| Т. |
кмі́нным |
кмі́ннай
кмі́ннаю |
кмі́нным |
кмі́ннымі |
| М. |
кмі́нным |
кмі́ннай |
кмі́нным |
кмі́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кме́нны і кмі́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кмену, кміну. Кменнае насенне. Кмінны пах. // Прыгатаваны з кменам, кмінам. Кменны хлеб. Кмінная гарэлка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тминный кме́навы, кме́нны, кмі́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)