кліні́чны, -ая, -ае.

1. гл. клініка.

2. Які мае адносіны да лячэбнага ўздзеяння, які патрабуе або паддаецца лячэнню (спец.).

К. выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кліні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кліні́чны кліні́чная кліні́чнае кліні́чныя
Р. кліні́чнага кліні́чнай
кліні́чнае		 кліні́чнага кліні́чных
Д. кліні́чнаму кліні́чнай кліні́чнаму кліні́чным
В. кліні́чны (неадуш.)
кліні́чнага (адуш.)		 кліні́чную кліні́чнае кліні́чныя (неадуш.)
кліні́чных (адуш.)
Т. кліні́чным кліні́чнай
кліні́чнаю		 кліні́чным кліні́чнымі
М. кліні́чным кліні́чнай кліні́чным кліні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кліні́чны в разн. знач. клини́ческий;

~ныя ўмо́вы — клини́ческие усло́вия;

~ныя до́следы — клини́ческие о́пыты;

○ ~ная смерць — клини́ческая смерть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кліні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клінікі. Клінічны гарадок. Клінічная бальніца. // Які праводзіцца ў клініцы. Клінічнае лячэнне. Клінічныя даследаванні.

•••

Клінічная смерць гл. смерць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клі́ніка, -і, ДМ -ніцы, мн. -і, -нік, ж.

Стацыянарная лячэбная ўстанова, у якой лячэнне хворых спалучаецца з навукова-даследчай і вучэбнай работай.

|| прым. кліні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ана́тама-кліні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ана́тама-кліні́чны ана́тама-кліні́чная ана́тама-кліні́чнае ана́тама-кліні́чныя
Р. ана́тама-кліні́чнага ана́тама-кліні́чнай
ана́тама-кліні́чнае		 ана́тама-кліні́чнага ана́тама-кліні́чных
Д. ана́тама-кліні́чнаму ана́тама-кліні́чнай ана́тама-кліні́чнаму ана́тама-кліні́чным
В. ана́тама-кліні́чны (неадуш.)
ана́тама-кліні́чнага (адуш.)		 ана́тама-кліні́чную ана́тама-кліні́чнае ана́тама-кліні́чныя (неадуш.)
ана́тама-кліні́чных (адуш.)
Т. ана́тама-кліні́чным ана́тама-кліні́чнай
ана́тама-кліні́чнаю		 ана́тама-кліні́чным ана́тама-кліні́чнымі
М. ана́тама-кліні́чным ана́тама-кліні́чнай ана́тама-кліні́чным ана́тама-кліні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лабарато́рна-кліні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лабарато́рна-кліні́чны лабарато́рна-кліні́чная лабарато́рна-кліні́чнае лабарато́рна-кліні́чныя
Р. лабарато́рна-кліні́чнага лабарато́рна-кліні́чнай
лабарато́рна-кліні́чнае		 лабарато́рна-кліні́чнага лабарато́рна-кліні́чных
Д. лабарато́рна-кліні́чнаму лабарато́рна-кліні́чнай лабарато́рна-кліні́чнаму лабарато́рна-кліні́чным
В. лабарато́рна-кліні́чны (неадуш.)
лабарато́рна-кліні́чнага (адуш.)		 лабарато́рна-кліні́чную лабарато́рна-кліні́чнае лабарато́рна-кліні́чныя (неадуш.)
лабарато́рна-кліні́чных (адуш.)
Т. лабарато́рна-кліні́чным лабарато́рна-кліні́чнай
лабарато́рна-кліні́чнаю		 лабарато́рна-кліні́чным лабарато́рна-кліні́чнымі
М. лабарато́рна-кліні́чным лабарато́рна-кліні́чнай лабарато́рна-кліні́чным лабарато́рна-кліні́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клини́ческий кліні́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ана́томо-клини́ческий ана́тама-кліні́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарадо́к ​1, ‑дка, м.

1. Памянш.-ласк. да горад (у 1 знач.); невялікі горад. Шыбамі аконнымі здалёк зіхацеў маленькі гарадок. А. Вольскі.

2. Група жыллёвых або службовых будынкаў, аб’яднаных адным прызначэннем. Ваенны гарадок. Клінічны гарадок. // Спецыяльна абсталяваная спартыўная пляцоўка. Гімнастычны гарадок.

гарадо́к ​2,

гл. гарадкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)