ключавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. ключ¹, ключ⁴.

2. перан. Найбольш значны, важны ў ваенных ці эканамічных адносінах.

Ключавыя праблемы народнай гаспадаркі.

Ключавыя пазіцыі войск.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ключавы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Ключавы́
Р. Ключаво́га
Д. Ключаво́му
В. Ключавы́
Т. Ключавы́м
М. Ключавы́м

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ключавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ключавы́ ключава́я ключаво́е ключавы́я
Р. ключаво́га ключаво́й
ключаво́е		 ключаво́га ключавы́х
Д. ключаво́му ключаво́й ключаво́му ключавы́м
В. ключавы́ (неадуш.)
ключаво́га (адуш.)		 ключаву́ю ключаво́е ключавы́я (неадуш.)
ключавы́х (адуш.)
Т. ключавы́м ключаво́й
ключаво́ю		 ключавы́м ключавы́мі
М. ключавы́м ключаво́й ключавы́м ключавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ключавы́ ключево́й;

~ва́я пазі́цыя — ключева́я пози́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ключавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да ключа (у 1, 2, 3, 5, 6 і 7 знач.).

2. Важны, рашаючы ў ваенных, эканамічных ці інш. адносінах. Захапіць ключавыя пазіцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключ⁴, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Верхні камень, якім заканчваецца арка, скляпенне.

|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключ¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Металічная прылада для адмыкання і замыкання замка.

К. ад клеці.

2. Прылада для завінчвання і адвінчвання гаек, адкаркоўвання чаго-н., для заводкі чаго-н. і пад.

Гаечны к.

К. для механічнай цацкі.

3. перан. Тое, што служыць для разгадкі, разумення каго-, чаго-н., для авалодання чым-н.

К. шыфру.

|| памянш. клю́чык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключево́й​II муз. ключавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ключево́й​I (важный, решающий) ключавы́;

ключевы́е пози́ции ключавы́я пазі́цыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чэкі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Гіст. Супрацоўнік Чэка. На калідоры стаялі напагатове чэкісты. Ключавы заўважыў у кутку Карнея Скібу, прывітаўся з ім і запрасіў да сябе ў кабінет. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)