клы́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | клы́шка | клы́шкі | 
		
			| Р. | клы́шкі | клы́шак | 
		
			| Д. | клы́шцы | клы́шкам | 
		
			| В. | клы́шку | клы́шкі | 
		
			| Т. | клы́шкай клы́шкаю
 | клы́шкамі | 
		
			| М. | клы́шцы | клы́шках | 
		
Крыніцы:
	
		piskunou2012.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
Клы́шка ’замочак’ (Жд. 3). Магчыма, да клышня (гл. клышні). Тады клышка — маленькая клышня.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
падлама́ць, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; зак.
Зламаць, надламаць знізу. Падламаць сук. // перан. Пазбавіць сілы. Так няўмольна падламала .. [хлопца] хвароба. Клышка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
уласці́ва, безас. у знач. вык.
Характэрна. Таўлаю, як сапраўднаму паэту, было ў вышэйшай ступені ўласціва мысліць вобразамі. Клышка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
эпі́стала, ‑ы, ж.
1. Літаратурны жанр 18 — пачатку 19 стст. — пасланне ў форме пісьма.
2. Уст., цяпер жарт. Пісьмо. У эпістале за 1913 год Максім Багдановіч .. прыгадваў пушкінскія брамы. Клышка.
[Ад грэч. epistole — пісьмо.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
старадру́к, ‑а, м.
Старадрукаваныя кнігі. Як ён [Багдановіч] хацеў .. дакрануцца да пажаўцелых старонак тваіх старадрукаў! Клышка. У параўнанні з рукапісамі і старадрукамі папярэдняга [16–17 стст.] перыяду ў пазнейшых друкаваных кнігах літара «і» ужываецца больш паслядоўна. Булыка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
параздава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., каго-што.
Раздаць усіх, многіх або ўсё, многае ўсім, многім (гл. раздаць 1). Ужо з усім развітаўся бедны шарак. Нават, што меў, усё параздаваў у завяшчанні: хвосцік дзеткам.., вушы жонцы. Клышка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
запаску́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
Разм. Забрудзіць адкідамі, нечыстотамі. Запаскудзіць двор. □ — Гэта жаб[ін]ая ікра толькі кашулю запаскудзіць, — сказаў Мірон, з гідлівасцю адграбаючы гэты кісель. Маўр. Дзятляняткі чысціню любяць. Ніколі свайго гнязда не запаскудзяць, з хаткі хлява не зробяць. Клышка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
напаве́рх, прысл.
Разм. Наверх, на паверхню. Першыя замахі былі няўдалыя: то каса ўразалася ў густую траву адною пяткаю, а носік, яе выскакваў напаверх.., то насок касы ўпіваўся ў зямлю. Сабаленка. Рыбкая драбяза выплеснулася напаверх, ратуючыся ад хцівага шчупака. Лынькоў. Глыбока схаваны боль раптам прабіваецца напаверх. Клышка.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
трыяле́т, ‑а, М ‑леце, м.
Верш з васьмі радкоў, дзе чацвёрты і сёмы паўтараюць першы радок, а восьмы — другі, пры гэтым увесь верш мае дзве рыфмы. [Максім Багдановіч] быў умелы майстар верша — і перад чытачом упершыню разгарнуліся беларускія папірусы пентаметраў і ярка зазвінелі не чутыя на гэтай мове беларускія тэрцыны, трыялеты, актавы... Клышка.
[Фр. triolet.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)