клуб³, -а́, мн. клубы́, -о́ў, м.

Верхняя частка бядра.

Выбіць нагу з клуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завклу́бом (заве́дующий клу́бом) зага́дчык клу́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаклу́бнік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або з кім.

Той, хто належыць да таго самага клуба, таварыства.

|| ж. аднаклу́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

талака́, ДМ -лацэ́, ж. (разм.).

1. Калектыўная дапамога пры выкананні сельскагаспадарчых работ.

Раней усё рабілі талакой.

2. перан., зб. Бязладны натоўп, група людзей.

Студэнты валілі талакой з клуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клу́б

‘будынак, памяшканне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клу́б клу́бы
Р. клу́ба клу́баў
Д. клу́бу клу́бам
В. клу́б клу́бы
Т. клу́бам клу́бамі
М. клу́бе клу́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клу́б

‘маса дыму, пылу’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клу́б клубы́
Р. клуба́ клубо́ў
Д. клубу́ клуба́м
В. клу́б клубы́
Т. клубо́м клуба́мі
М. клубе́ клуба́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клуб​I клуб, род. клу́ба м.;

рабо́чий клуб рабо́чы клуб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клуб​II клуб, род. клу́ба м.;

клубы́ ды́ма клубы́ ды́му.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клуб I м. (культурное учреждение) клуб;

ша́хматны к. — ша́хматный клуб;

се́льскі к. — се́льский клуб;

зага́дчык клу́ба — заве́дующий клу́бом

клуб II (род. клуба́) м. (пара, дыма и т.п.) клуб, столб

клуб III (род. клуба́) м., анат. ве́рхняя часть бедра́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаклу́бнік, ‑а, м.

Той, хто належыць да таго ж спартыўнага клуба, аб’яднання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)