кло́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кло́цік |
кло́цікі |
| Р. |
кло́ціка |
кло́цікаў |
| Д. |
кло́ціку |
кло́цікам |
| В. |
кло́цік |
кло́цікі |
| Т. |
кло́цікам |
кло́цікамі |
| М. |
кло́ціку |
кло́ціках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кло́тик мор. кло́цік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)