кло́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кло́цік кло́цікі
Р. кло́ціка кло́цікаў
Д. кло́ціку кло́цікам
В. кло́цік кло́цікі
Т. кло́цікам кло́цікамі
М. кло́ціку кло́ціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кло́цік м., мор. кло́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кло́цік

(ад гал. kloot = шар)

металічны або драўляны круг з выступаючымі краямі на верхнім канцы мачты або флагштока.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кло́тик мор. кло́цік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)