клешчавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
клешчавы́ |
клешчава́я |
клешчаво́е |
клешчавы́я |
| Р. |
клешчаво́га |
клешчаво́й
клешчаво́е |
клешчаво́га |
клешчавы́х |
| Д. |
клешчаво́му |
клешчаво́й |
клешчаво́му |
клешчавы́м |
| В. |
клешчавы́ (неадуш.)
клешчаво́га (адуш.) |
клешчаву́ю |
клешчаво́е |
клешчавы́я (неадуш.)
клешчавы́х (адуш.) |
| Т. |
клешчавы́м |
клешчаво́й
клешчаво́ю |
клешчавы́м |
клешчавы́мі |
| М. |
клешчавы́м |
клешчаво́й |
клешчавы́м |
клешчавы́х |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
клешч, кляшча́, мн. кляшчы́, кляшчо́ў, м.
Невялікая членістаногая жывёліна атрада павукападобных, якая паразітуе на целе чалавека, жывёлы, а таксама на раслінах.
|| прым. клешчавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
энцэфалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.
Запаленне галаўнога мозга. Энцэфаліт эпідэмічны. Энцэфаліт клешчавы.
[Ад грэч. enkēphalos — галаўны мозг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)