кле́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кле́тнік кле́тнікі
Р. кле́тніка кле́тнікаў
Д. кле́тніку кле́тнікам
В. кле́тніка кле́тнікаў
Т. кле́тнікам кле́тнікамі
М. кле́тніку кле́тніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Кле́тнік 1 ’дух, які ахоўвае клець’ (Нас.). Гл. клець.

◎ Кле́тнік 2 ’злодзей’ (Нас., Мат. Гом.). Гл. клетшку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)