Кле́тнік1 ’дух, які ахоўвае клець’ (Нас.). Гл. клець.

Кле́тнік2 ’злодзей’ (Нас., Мат. Гом.). Гл. клетшку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)