клерк, -а, мн. -і, -аў, м.

Канторскі служачы ў некаторых краінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́рк

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кле́рк кле́ркі
Р. кле́рка кле́ркаў
Д. кле́рку кле́ркам
В. кле́рка кле́ркаў
Т. кле́ркам кле́ркамі
М. кле́рку кле́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клерк м. клерк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клерк клерк, род. кле́рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клерк, ‑а, м.

Пісар, канторскі служачы ў некаторых капіталістычных краінах.

[Фр. clerc.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канкурэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Саперніцтва ў чым‑н., барацьба за перавагу, за лепшыя вынікі ў дасягненні адной і той жа мэты. — Дзіўна, што .. [газета] захавалася да гэтага часу, вытрымала мацнейшую канкурэкцыю, — гаворыць клерк з захапленнем. Новікаў.

2. Барацьба паміж прыватнымі вытворцамі за больш выгадныя ўмовы вытворчасці і збыту тавараў пры таварным спосабе вытворчасці; барацьба паміж капіталістамі за забеспячэнне найбольшага прыбытку.

•••

Па-за канкурэнцыяй — пра чалавека ці прадмет, з якім ніхто або нішто не можа параўнацца.

[Ад лац. concurrere — бегчы разам.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)