◎ Клані́цца ’схіляцца’ (Нас.). Гл. маніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крывабо́чыць

‘кланіцца набок; рабіць каго-небудзь, што-небудзь крывабокім, скрыўляць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. крывабо́чу крывабо́чым
2-я ас. крывабо́чыш крывабо́чыце
3-я ас. крывабо́чыць крывабо́чаць
Прошлы час
м. крывабо́чыў крывабо́чылі
ж. крывабо́чыла
н. крывабо́чыла
Загадны лад
2-я ас. крывабо́ч крывабо́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час крывабо́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)