кла́дчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кла́дчык |
кла́дчыкі |
| Р. |
кла́дчыка |
кла́дчыкаў |
| Д. |
кла́дчыку |
кла́дчыкам |
| В. |
кла́дчыка |
кла́дчыкаў |
| Т. |
кла́дчыкам |
кла́дчыкамі |
| М. |
кла́дчыку |
кла́дчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кла́дчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца кладкай (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кла́дчик кла́дчык, -ка м., му́ляр, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)