кла́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кла́дчык кла́дчыкі
Р. кла́дчыка кла́дчыкаў
Д. кла́дчыку кла́дчыкам
В. кла́дчыка кла́дчыкаў
Т. кла́дчыкам кла́дчыкамі
М. кла́дчыку кла́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кла́дчык м. кла́дчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кла́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца кладкай (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кла́дчик кла́дчык, -ка м., му́ляр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

layer

[ˈleɪər]

n.

1)

а) кла́дчык -а m.

bricklayer — му́ляр -а m.

б) но́сная куры́ца, нясу́шка f

2) пласт -а́ m.; слой -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)