клаві́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
клаві́р |
клаві́ры |
| Р. |
клаві́ра |
клаві́раў |
| Д. |
клаві́ру |
клаві́рам |
| В. |
клаві́р |
клаві́ры |
| Т. |
клаві́рам |
клаві́рамі |
| М. |
клаві́ры |
клаві́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клаві́р, ‑а, м.
1. Агульная назва струнных клавішных музычных інструментаў (клавікордаў, клавесіна, фартэпіяна і інш.).
2. Пералажэнне якога‑н. ансамблевага, аркестравага або опернага твора для снавання ў суправаджэнні фартэпіяна або для выканання на фартэпіяна.
[Ням. Klavier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
клави́р муз., уст. клаві́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)