кито́вый кіто́вы;

кито́вый ус кіто́вы вус.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіто́вы кито́вый;

○ к. вус — кито́вый ус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вус м.

1. (род. ву́са) ус;

2. (род. ву́су) собир. ус;

кіто́вы в. — кито́вый ус;

◊ і ў в. не дзьме — и в ус не ду́ет;

мата́ць на в. — мота́ть на ус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усы́ мн. (ед. ус м.) в разн. знач. ву́сы, -со́ў, ед. вус, род. ву́са м.;

кито́вый ус кіто́вы вус;

◊

и в ус не ду́ет і ў вус не дзьме;

мота́ть на ус мата́ць на вус;

са́ми с уса́ми са́мі з вуса́мі;

посме́иваться в усы́ пасме́йвацца ў ву́сы;

по уса́м текло́, а в рот не попа́ло быў на мяду́, абліў мёдам бараду́; па барадзе́ цякло́, а ў ро́це су́ха было́; па губа́х цякло́, ды ў ро́це не было́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)