вус м.

1. (род. ву́са) ус;

2. (род. ву́су) собир. ус;

кіто́вы в. — кито́вый ус;

◊ і ў в. не дзьме — и в ус не ду́ет;

мата́ць на в. — мота́ть на ус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)