Ке́цала ’пэцкаць’ (Нар. лекс.). Да квэцаць (гл.). Параўн. укр. кецяти ’пэцкаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ке́ца ’няўмека’ (Нар. лекс.). Гл. кецала.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кэ́ця ’размазня’ (Клім.). Да *квэця ад квэцаць (гл.) ’размазваць’, Параўн. кецала (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)