ке́рыць
‘гуляць, піць, п'янстваваць; маніць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ке́ру |
ке́рым |
| 2-я ас. |
ке́рыш |
ке́рыце |
| 3-я ас. |
ке́рыць |
ке́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ке́рыў |
ке́рылі |
| ж. |
ке́рыла |
| н. |
ке́рыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ке́р |
ке́рце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ке́рачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ке́рыць ’гуляць, п’янстваваць’ (Нас., Яруш.), ’маніць’ (Сцяшк. Сл.). Слова балт. паходжання. Параўн. літ. gerti, gerióii ’піць, п’янстваваць’, gėržias ’п’яніца’. Таго ж паходжання рус. кирять ’выпіваць’, польск. kirzyć ’п’янстваваць’, кіту ’п’яны’. Пранікненне да ўсходнеславянскіх і польскай моў ішло праз арго. Незразумелым застаецца другое значэнне (’маніць’). Параўн. Бандалетаў, Этимология–1980, 68–69.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)