ке́ранка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ке́ранка |
ке́ранкі |
| Р. |
ке́ранкі |
ке́ранак |
| Д. |
ке́ранцы |
ке́ранкам |
| В. |
ке́ранку |
ке́ранкі |
| Т. |
ке́ранкай
ке́ранкаю |
ке́ранкамі |
| М. |
ке́ранцы |
ке́ранках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ке́ранка ж., ист., разг. ке́ренка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ке́ранка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Грашовы папяровы знак, які быў выпушчаны Часовым урадам Керанскага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ке́ранка ’грашовы, папяровы знак, які быў выпушчаны Часовым урадам Керанскага’ (ТСБМ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ке́ренка ист., разг. ке́ранка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)