керамі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. керамі́чны керамі́чная керамі́чнае керамі́чныя
Р. керамі́чнага керамі́чнай
керамі́чнае		 керамі́чнага керамі́чных
Д. керамі́чнаму керамі́чнай керамі́чнаму керамі́чным
В. керамі́чны (неадуш.)
керамі́чнага (адуш.)		 керамі́чную керамі́чнае керамі́чныя (неадуш.)
керамі́чных (адуш.)
Т. керамі́чным керамі́чнай
керамі́чнаю		 керамі́чным керамі́чнымі
М. керамі́чным керамі́чнай керамі́чным керамі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

керамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да керамікі. Керамічная вытворчасць. // Зроблены з керамікі (у 3 знач.). Керамічныя трубы. Керамічны посуд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіліка́тна-керамі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіліка́тна-керамі́чны сіліка́тна-керамі́чная сіліка́тна-керамі́чнае сіліка́тна-керамі́чныя
Р. сіліка́тна-керамі́чнага сіліка́тна-керамі́чнай
сіліка́тна-керамі́чнае		 сіліка́тна-керамі́чнага сіліка́тна-керамі́чных
Д. сіліка́тна-керамі́чнаму сіліка́тна-керамі́чнай сіліка́тна-керамі́чнаму сіліка́тна-керамі́чным
В. сіліка́тна-керамі́чны (неадуш.)
сіліка́тна-керамі́чнага (адуш.)		 сіліка́тна-керамі́чную сіліка́тна-керамі́чнае сіліка́тна-керамі́чныя (неадуш.)
сіліка́тна-керамі́чных (адуш.)
Т. сіліка́тна-керамі́чным сіліка́тна-керамі́чнай
сіліка́тна-керамі́чнаю		 сіліка́тна-керамі́чным сіліка́тна-керамі́чнымі
М. сіліка́тна-керамі́чным сіліка́тна-керамі́чнай сіліка́тна-керамі́чным сіліка́тна-керамі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абліцо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абліцоўваць — абліцаваць.

2. Слой будаўнічага матэрыялу, які пакрывае паверхню асноўнага матэрыялу (для трываласці і прыгажосці). Светлая абліцоўка надавала.. [дому] лёгкасць, у гэты дом хацелася зайсці. Шахавец. // Матэрыял, якім абліцоўваюць. Керамічная абліцоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Памянш. да пліта (у 1 знач.). Падлога з керамічных плітак. // Невялікі плоскі чатырохвугольны кавалак чаго‑н. Плітка шакаладу.

2. Памянш. да пліта (у 2 знач.); невялікая пліта. Кватэра яе парадавала. Даволі прасторны пакой, маленькая, але ўтульная кухня, дзе ўсё пад рукой: газавая плітка, беленькая ракавіна, бліскучы кран, павярнулі — палілася вада. Шамякін.

3. Электрычны награвальны прыбор для прыгатавання ежы. Святлана ўключыла плітку, паставіла грэць чай. Шахавец.

•••

Мятлахская плітка — керамічная плітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)