Ке́нія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ке́нія
Р. Ке́ніі
Д. Ке́ніі
В. Ке́нію
Т. Ке́ніяй
Ке́ніяю
М. Ке́ніі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кені́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Кеніі, кенійцаў, належыць ім. Кенійскі народ. Кенійская газета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кені́йцы, ‑аў; адз. кеніец, ‑нійца, м.; кенійка, ‑і, ДМ ‑нійцы; мн. кенійкі, ‑ніек; ж.

Жыхары Кеніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суахі́лі, нескл.; адз. суахілі, нескл., м. і ж.

1. Народ, які жыве ў Танзаніі, Кеніі, часткова ў Мазамбіку.

2. у знач. нескл. прым. Мова сям’і банту, якая з’яўляецца адной з дзвюх афіцыйных моў Танзаніі і Кеніі і пашыраныя таксама ў іншых краінах Усходняй Афрыкі як мова міжэтнічных зносін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)