ке́йф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ке́йф
Р. ке́йфу
Д. ке́йфу
В. ке́йф
Т. ке́йфам
М. ке́йфе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кейф гл. кайф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кейф (род. ке́йфу) м., шутл. кейф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кейф шутл. кейф, род. ке́йфу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кейф, ‑у, м.

Разм. Прыемная бяздзейнасць і адпачынак.

[Араб. kaif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кайф і кейф, -у, м. (разм.).

Прыемная бяздзейнасць і адпачынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)