кветано́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (спец.).

Частка сцябла, на якой размешчана кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кветано́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кветано́жка кветано́жкі
Р. кветано́жкі кветано́жак
Д. кветано́жцы кветано́жкам
В. кветано́жку кветано́жкі
Т. кветано́жкай
кветано́жкаю		 кветано́жкамі
М. кветано́жцы кветано́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кветано́жка ж., бот. цветоно́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кветано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Частка сцябла, якая нясе кветку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цветоно́жка бот. кветано́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квета...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «кветка», напрыклад: кветаед, кветаножка, кветаложа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сцімбу́р ’парастак, цымбур’ (Сцяшк. Сл.), ’бадыль, сцябло’ (астрав., Ск. нар. мовы), сцімбу́р, сцімбю́р, сцімбі́р, сцымбу́р ’сцябло агародных культур, пустазелля’, ’чаранок ліста’, ’кветаножка, сцябло суквецця’, ’стрыжань пяра’, ’сплеценыя ніткі ў матузы’, ’хваставы адростак у жывёл’(Сл. ПЗБ), сцю́мбар ’сцябліна зёлкі’ (мёрск., Краязн. газ., 2008, 43, 7). З літ. stimburỹs, stim̃biras ’тс’ (Сл. ПЗБ, 5, 40), stémburas ’чаранок, бадыль, сцябло’ (Грынавяцкене, LKK, 30, 117). Гл. таксама цымбур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)