ква́пны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ква́пны |
ква́пная |
ква́пнае |
ква́пныя |
| Р. |
ква́пнага |
ква́пнай
ква́пнае |
ква́пнага |
ква́пных |
| Д. |
ква́пнаму |
ква́пнай |
ква́пнаму |
ква́пным |
| В. |
ква́пны (неадуш.)
ква́пнага (адуш.) |
ква́пную |
ква́пнае |
ква́пныя (неадуш.)
ква́пных (адуш.) |
| Т. |
ква́пным |
ква́пнай
ква́пнаю |
ква́пным |
ква́пнымі |
| М. |
ква́пным |
ква́пнай |
ква́пным |
ква́пных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ква́пны разг., см. сква́пны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ква́пны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і сквапны. Квапным вокам [Міхля] акінула Харытонаў пакойчык. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ква́пны ’сквапны, скупы, ласы’ (ТСБМ), ’ласы’ (Сл. паўн.-зах.), ’зайздрослівы’ (Нас., Касп., Шат.), ’прывабны’ (Клім.). Гл. квапіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ква́пна ’хутка’ (Яруш.). Гл. квапны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кваплі́вы ’прагны, хцівы’ (Нас., Шат., Яруш.). Гл. квапны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сква́па ‘прагнасць, зайздрасць, хцівасць’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Бяльк.), сквап ‘тс’ (Нас.), сква́пны ‘прагны’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Др.-Падб., Шат., Бяльк., Сл. ПЗБ, ЛА, 4), сква́пін ‘тс’ (Мат. Маг.), сква́піцца ‘зайздросціць’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Жыв. сл., Інстр. 3). Укр. сква́пний, сквапли́вий ‘паспешлівы, таропкі’, польск. skwapliwy ‘паспешны, ахвотны’. Да квапіць, квапны (гл.). Збліжэнне Насовіча (там жа) з літ. skaugeti ‘зайздросціць’ і меркаванне Карскага (Белорусы, 163) пра запазычанне з польск. skwapa нельга прызнаць аргументаванымі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сквапны, квапны, хцівы, ласы, лакомы, падкі; ахвочы, панадлівы, памаўзлівы (разм.); няўтольны, ненаедны, ненажэрлівы (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)