каўчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўчу́к каўчукі́
Р. каўчуку́ каўчуко́ў
Д. каўчуку́ каўчука́м
В. каўчу́к каўчукі́
Т. каўчуко́м каўчука́мі
М. каўчуку́ каўчука́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каўчу́к, -у́, м.

Эластычнае рэчыва, якое здабываецца з млечнага соку некаторых трапічных раслін або штучным спосабам і выкарыстоўваецца для вырабу гумы.

Натуральны к.

Сінтэтычны к.

|| прым. каўчу́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каўчу́к, -ку́ м. каучу́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каўчу́к, ‑у, м.

Эластычнае рэчыва, якое здабываецца з млечнага соку некаторых трапічных раслін або штучным спосабам і скарыстоўваецца для вырабу гумы. Натуральны каўчук. Сінтэтычны каўчук.

[На мове індзейцаў тупі — каў — дрэва і учу — цячы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Каўчу́к ’каўчук, эластычнае рэчыва, якое здабываецца з млечнага соку некаторых трапічных раслін або штучным спосабам і выкарыстоўваецца для вырабу гумы’ (ТСБМ, БРС). Паводле Фасмера, 2, 211, запазычана з ням. Kautschuk або франц. caoutchouc. Шанскі (2, К, 100) удакладняе, што ў рус. мове гэта слова ўзята з франц. на пачатку XIX ст. і ўпершыню фіксуецца ў слоўніку 1816 г. Франц. слова ўзята з мовы лацінаамерыканскіх індзейцаў. Паводле Фасмера, там жа, крыніцай з’яўляецца слова cahuchuc з індзейскай мовы майнас. Не абгрунтаваны пункт погляду аб запазычанні слова з англ. крыніцы. Гл. Шанскі, там жа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каучу́к каўчу́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каўчукано́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Расліна, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

|| прым. каўчукано́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каўчукано́с, ‑а, м.

Расліна, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цягу́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць цягучага. Цягучасць металу. Каўчук вызначаецца вялікай цягучасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хандры́ла, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства складанакветных, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

[Грэч. chondrillē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)