каўта́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
каўта́ю |
каўта́ем |
| 2-я ас. |
каўта́еш |
каўта́еце |
| 3-я ас. |
каўта́е |
каўта́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
каўта́ў |
каўта́лі |
| ж. |
каўта́ла |
| н. |
каўта́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
каўта́й |
каўта́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
каўта́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каўта́ць несов., обл. глота́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каўта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Абл. Глытаць. Падводчык развязаў торбу, сунуў мне лусту хлеба з вяндлінай, а сам пачаў каўтаць халоднае малако з бутэлькі. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Каўта́ць ’глытаць’ (дыял.; ТСБМ, БРС, Шат.), каўтану́ць ’праглынуць’ (Сцяшк. МГ), каўток ’глыток’. Параўн. рус. дыял. колтну́ть ’глытнуць’, колто́к ’глыток’, укр. ковта́ти ’глытаць’, ’каўтаць’. Фасмер (2, 297) параўноўвае з польск. kłtać. Але паводле Слаўскага, 274, польскае слова нідзе не зафіксавана. Магчыма, мы маем справу з двума прасл. варыянтамі слова: *glъt‑ і *kъlt‑. Пры гэтым трэба мець на ўвазе, што і.-е. адпаведнікі ёсць толькі для варыянта *glъt‑: параўн. ст.-рус. глътати, чэш. hltati, балг. гъ́лтам і г. д., якія блізка стаяць да лац. glūtio glūtīre ’глытаць’. Параўн. Фасмер, там жа; Траўтман, 93; падрабязна, з аглядам літаратуры, Трубачоў, Эт. сл., 6, 157–158.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Коўць ’глыток’ (ТС, Мат. Гом., Жыв. сл., Янк. I). Гл. каўтаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)