каўза́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каўза́юся каўза́емся
2-я ас. каўза́ешся каўза́ецеся
3-я ас. каўза́ецца каўза́юцца
Прошлы час
м. каўза́ўся каўза́ліся
ж. каўза́лася
н. каўза́лася
Загадны лад
2-я ас. каўза́йся каўза́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час каўза́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каўза́ць

‘каўзацца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. каўза́ю каўза́ем
2-я ас. каўза́еш каўза́еце
3-я ас. каўза́е каўза́юць
Прошлы час
м. каўза́ў каўза́лі
ж. каўза́ла
н. каўза́ла
Загадны лад
2-я ас. каўза́й каўза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час каўза́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Каўзе́ль ’каток на лёдзе’ (Касп., Нас., Бяльк., Сл. паўн.-зах., 2). Відавочнае ўтварэнне ад дзеяслова тыпу *kъlzati (sę) пры дапамозе суф. *‑elь. Параўн. словаўтваральную варыятыўнасць у вытворных ад гэтага дзеяслова: каўзе́ль, каўза́нка, каўзе́нька, ко́ўзалка. Зыходны дзеяслоў каўза́цца мае адпаведнасці ў рус. дыял. ко́лзать(ся), ко́вза́ться ’катацца на лёдзе’, укр. ко́взати(ся), чэш. klouzati, польск. kielłac, чэш. kluzkú ’слізкі, коўзкі’ і г. д. Гл. Фасмер, 2, 290; Слаўскі, 2, 147–148.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)