ка́інаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́інаў ка́інава ка́інава ка́інавы
Р. ка́інавага ка́інавай
ка́інавае		 ка́інавага ка́інавых
Д. ка́інаваму ка́інавай ка́інаваму ка́інавым
В. ка́інавы
ка́інаў (неадуш.)
ка́інавага (адуш.)		 ка́інаву ка́інава ка́інавы (неадуш.)
ка́інавых (адуш.)
Т. ка́інавым ка́інавай
ка́інаваю		 ка́інавым ка́інавымі
М. ка́інавым ка́інавай ка́інавым ка́інавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́інаў, -нава ка́инов;

◊ ~нава пяча́ць — ка́инова печа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́інаў, ‑нава.

Які належыць каіну.

•••

Каінава кляймо гл. кляймо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ка́ін

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Ка́ін Ка́іны
Р. Ка́іна Ка́інаў
Д. Ка́іну Ка́інам
В. Ка́іна Ка́інаў
Т. Ка́інам Ка́інамі
М. Ка́іне Ка́інах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́ін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́ін ка́іны
Р. ка́іна ка́інаў
Д. ка́іну ка́інам
В. ка́іна ка́інаў
Т. ка́інам ка́інамі
М. ка́іне ка́інах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)