каё́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каё́мка каё́мкі
Р. каё́мкі каё́мак
Д. каё́мцы каё́мкам
В. каё́мку каё́мкі
Т. каё́мкай
каё́мкаю		 каё́мкамі
М. каё́мцы каё́мках

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каёмка, см. кайма́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Памянш. да кайма; вузкая кайма. Вока Алеся ледзь заўважыла супроцьлеглы бераг з сіняй каёмкай сасновага лесу. Броўка. Калі набягае хваля, зграбныя птушкі спрытна адскокваюць ад каёмкі белай пены. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шлячо́к, -чка́ м. кайма́ ж., каёмка ж.; (кружевная оборка) подзо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паясо́к, -ска́ м., уменьш.

1. поясо́к;

2. поло́ска ж.; поясо́к (по краю чего-л. — ещё) каёмка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беражо́к, -жка́ м., уменьш.-ласк.

1. в разн. знач. бережо́к;

2. (сосуда) кра́ешек;

3. (ткани, одежды) кро́мка ж.; каёмка ж.;

4. (льда) кро́мка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)