каю́та, -ы, ДМ каю́це, мн. -ы, каю́т, ж.

Асобнае жылое памяшканне на судне.

Капітанская к.

|| прым. каю́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каю́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каю́та каю́ты
Р. каю́ты каю́т
Д. каю́це каю́там
В. каю́ту каю́ты
Т. каю́тай
каю́таю		 каю́тамі
М. каю́це каю́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каю́та ж. каю́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каю́та каю́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каю́та, ‑ы, ДМ каюце, ж.

Жылое памяшканне для пасажыраў або экіпажа на судне. Пасажырская каюта. Каюта першага класа. □ У каюце прыгожыя бліскучыя лаўкі ўздоўж сцен, зручны столік, прышрубаваны да падлогі, блакітныя фіранкі на круглых ілюмінатар ах. В. Вольскі.

[Гал. kajuit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Каю́та ’жылое памяшканне для пасажырах або экіпажа на судне’ (ТСБМ, БРС). Параўн. рус. каю́та ’тс’, укр. каю́та. У бел. мове, як і ва ўкр., непасрэднае запазычанне з рус. мовы. Рус. каю́та ўпершыню згадваецца ў крыніцах у 1705 г. (таксама і ў варыянце кают, 1720 г.). Крыніцай запазычання Фасмер, 2, 216 лічыць ням. Kajüte або гал. kajuit. Шанскі, 2, 107, мяркуе, што хутчэй рус. слова было запазычана ў Пятроўскую эпоху з ням. мовы: аб гэтым сведчыць ж. р. слова (гал. форма не падыходзіць). Фасмер, там жа, указвае, што думка Зяленіна аб запазычанні са швед. kajuta (< н.-ням.) абгрунтавана.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маломе́стный маламе́сны;

маломе́стная каю́та маламе́сная каю́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трэцякла́сны третьекла́ссный;

~ная каю́та — третьекла́ссная каю́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

люкс​II прил., неизм. люкс;

каю́та люкс каю́та люкс, род. каю́ты люкс.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

люкс², прым., нязм.

1. Багаты, раскошны па абсталяванні, абслугоўванні.

Каюта-л.

Атэлье-л.

2. Вышэйшага класа, разраду, гатунку.

Шакалад-л.

|| прым. лю́ксавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)