кашалё́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кашалё́к |
кашалькі́ |
| Р. |
кашалька́ |
кашалько́ў |
| Д. |
кашальку́ |
кашалька́м |
| В. |
кашалё́к |
кашалькі́ |
| Т. |
кашалько́м |
кашалька́мі |
| М. |
кашальку́ |
кашалька́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кашалёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.
Невялікая, звычайна скураная сумачка для грошай.
Новы к.
|| прым. кашалько́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кашалёк, -лька́ м. кошелёк;
◊ то́ўсты к. — то́лстый кошелёк;
пусты́ к. — пусто́й кошелёк
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кашалёк, ‑лька, м.
Кішэнная, звычайна скураная сумачка для грошай. — Колькі з мяне? — спытаў Лемяшэвіч, дастаючы з кішэні кашалёк. Шамякін. // перан. Разм. Пра грошы, багацце.
•••
Пусты кашалёк — пра адсутнасць грошай.
Тугі (тоўсты) кашалёк — пра наяўнасць вялікіх грошай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кашалёк, партманет; калітка (разм.); каліта, пулярэс, паралез (уст.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
партмане́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.
Невялікі кашалёк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бума́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Мужчынскі плоскі кашалёк для папяровых грошай і дакументаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каліта́
‘кашалёк’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каліта́ |
каліты́ |
| Р. |
каліты́ |
калі́т |
| Д. |
каліце́ |
каліта́м |
| В. |
каліту́ |
каліты́ |
| Т. |
каліто́й каліто́ю |
каліта́мі |
| М. |
каліце́ |
каліта́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
скураны́, -а́я, -о́е.
1. Які мае адносіны да вырабу скур і да рэчаў са скуры.
С. завод.
Скураная сыравіна.
2. Зроблены, пашыты са скуры, абабіты скурай (у 2 знач.).
Скураныя боты.
С. кашалёк.
Скураное крэсла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)