кашалё́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кашалё́к кашалькі́
Р. кашалька́ кашалько́ў
Д. кашальку́ кашалька́м
В. кашалё́к кашалькі́
Т. кашалько́м кашалька́мі
М. кашальку́ кашалька́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кашалёк, -лька́, мн. -лькі́, -лько́ў, м.

Невялікая, звычайна скураная сумачка для грошай.

Новы к.

|| прым. кашалько́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашалёк, -лька́ м. кошелёк;

◊ то́ўсты к. — то́лстый кошелёк;

пусты́ к. — пусто́й кошелёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашалёк, ‑лька, м.

Кішэнная, звычайна скураная сумачка для грошай. — Колькі з мяне? — спытаў Лемяшэвіч, дастаючы з кішэні кашалёк. Шамякін. // перан. Разм. Пра грошы, багацце.

•••

Пусты кашалёк — пра адсутнасць грошай.

Тугі (тоўсты) кашалёк — пра наяўнасць вялікіх грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашалёк м Géldbeutel m -s, -, Bríeftasche f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кашалёк, партманет; калітка (разм.); каліта, пулярэс, паралез (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

партмане́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі кашалёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бума́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Мужчынскі плоскі кашалёк для папяровых грошай і дакументаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каліта́

‘кашалёк’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каліта́ каліты́
Р. каліты́ калі́т
Д. каліце́ каліта́м
В. каліту́ каліты́
Т. каліто́й
каліто́ю		 каліта́мі
М. каліце́ каліта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скураны́, -а́я, -о́е.

1. Які мае адносіны да вырабу скур і да рэчаў са скуры.

С. завод.

Скураная сыравіна.

2. Зроблены, пашыты са скуры, абабіты скурай (у 2 знач.).

Скураныя боты.

С. кашалёк.

Скураное крэсла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)