каха́ны, -ая, -ае.
1. Які выклікае каханне, да якога накіравана каханне.
К. хлопец.
2. у знач. наз. каха́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, каго кахаюць.
|| ж. каха́ная, -ай, мн. -ыя, -ых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каха́ны
1. прил. люби́мый;
~ная дзяўчы́на — люби́мая де́вушка;
2. в знач. сущ. люби́мый, возлю́бленный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каха́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які выклікае каханне, да якога накіравана каханне; любімы (у 2 знач.). Каханая дзяўчына. □ — Смешна, але прызнаюся, што ў мяне нават не было каханай жанчыны, не было кахання. Мікуліч.
2. у знач. наз. каха́ны, ‑ага, м.; каха́ная, ‑ай, ж. Той (тая), каго кахаюць. Можа, думкі Максіма — пра сваю каханую, што ходзіць недзе па росных сцежках над іншай ракою? Брыль. — Усё ж ён прыгажэйшы за Змітрака! — з замілаваннем падумала дзяўчына і яшчэ бліжэй прытулілася да каханага. Ваданосаў.
3. Родны, дарагі. Засні, мой каханы, Мой мілы сынок, Падняўся туманам За вокнамі змрок. А. Александровіч.
4. у знач. наз. Форма фамільярнага звароту. — «Гатовы боты?» — «Не, каханы!» — Заказчыку шавец лісліва адказаў. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каха́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м. (разм.).
1. Любы, каханы (у 2 знач.).
2. Тое, што і палюбоўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мі́ленькі, -ая, -ае.
1. Прыемны на выгляд, прыгожы.
Міленькае дзіця.
2. Блізкі сэрцу, дарагі, каханы.
М. дружок.
3. у знач. наз. мі́ленькі, -ага, м., мі́ленькая, -ай, ж. Каханы чалавек.
4. Ужыв. як ласкавы або фамільярны зварот.
Прынясі дроўцаў, м.
◊
Як міленькі (разм.) — без пярэчанняў, абавязкова.
Будзе працаваць як м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
возлю́бленный
1. прил. улюбёны, каха́ны;
2. сущ. лю́бы, -бага м., каха́ны, -нага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ненагля́дны, -ая, -ае.
1. Каханы, самы дарагі.
Сустрэць ненаглядную (наз.). Н. сынок.
2. Вельмі прыгожы, ад якога нельга адарваць вачэй.
Ненаглядныя сінія далі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
люби́мый
1. прич. любі́мы, каха́ны; см. люби́ть 1, 2;
2. прил. (излюбленный) любі́мы, улюбёны; (милый) любі́мы, мі́лы; (возлюбленный) каха́ны;
люби́мое де́ло любі́мая (улюбёная) спра́ва;
люби́мый челове́к любі́мы (каха́ны) чалаве́к;
3. сущ. лю́бы, -бага м., мі́лы, -лага м.; (возлюбленный) каха́ны, -нага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мі́лы, -ая, -ае.
1. Які выклікае прыхільнасць да сябе; прыемны, абаяльны.
Мілая ўсмешка.
2. Блізкі сэрцу, любімы, дарагі.
Душу поўнілі мілыя краявіды.
3. у знач. наз. мі́лы, -ага, м., мі́лая, -ай, ж. Каханы, каханая.
З мілым рай і ў будане (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Люб ’любімы, каханы, прыемны’ (Др.-Падб.). Да лю́бы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)