ката́х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ката́х катахі́
Р. катаха́ катахо́ў
Д. катаху́ катаха́м
В. ката́х катахі́
Т. катахо́м катаха́мі
М. катасе́ катаха́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ката́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Суквецце з патоўшчанай воссю, на якой шчыльна сядзяць кветкі; насенне.

К. кукурузы.

Катахі вярбы.

|| памянш. каташо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| прым. ката́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ката́х, -ха́ м., бот.

1. (кукурузы) поча́ток;

2. (вербы, берёзы) серёжка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ката́х, ‑а, м.

Суквецце з патоўшчанай воссю. Катах кукурузы. Катахі вярбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каташо́к, ‑шка, м.

Памянш.-ласк. да катах; маленькі катах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Каты́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Каты́
Р. Като́ў
Д. Ката́м
В. Каты́
Т. Ката́мі
М. Ката́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́т ка́ты
Р. ка́та ка́таў
Д. ка́ту ка́там
В. ка́та ка́таў
Т. ка́там ка́тамі
М. ка́це ка́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́т каты́
Р. ката́ като́ў
Д. кату́ ката́м
В. ката́ като́ў
Т. като́м ката́мі
М. каце́ ката́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кія́нкатах’ (Мат. Гом.). Параўн. кіёўка3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

поча́ток

1. бот. пача́так, -тка м., ката́х, -ха́ м.;

2. (о пряже) пачы́нак, -нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)