каталіко́с, -а, м.

Тытул патрыярха ў армяна-грыгарыянскай, а таксама ў грузінскай праваслаўнай царкве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каталіко́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каталіко́с каталіко́сы
Р. каталіко́са каталіко́саў
Д. каталіко́су каталіко́сам
В. каталіко́са каталіко́саў
Т. каталіко́сам каталіко́самі
М. каталіко́се каталіко́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каталіко́с м., церк. католико́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каталіко́с, ‑а, м.

Тытул духоўнай асобы (патрыярха) у армяна-грыгарыянскай, а таксама ў грузінскай праваслаўнай царкве.

[Ад грэч. katholikós — галоўны, усеагульны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

католико́с церк. каталіко́с, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)