каспі́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каспі́йскі каспі́йская каспі́йскае каспі́йскія
Р. каспі́йскага каспі́йскай
каспі́йскае		 каспі́йскага каспі́йскіх
Д. каспі́йскаму каспі́йскай каспі́йскаму каспі́йскім
В. каспі́йскі (неадуш.)
каспі́йскага (адуш.)		 каспі́йскую каспі́йскае каспі́йскія (неадуш.)
каспі́йскіх (адуш.)
Т. каспі́йскім каспі́йскай
каспі́йскаю		 каспі́йскім каспі́йскімі
М. каспі́йскім каспі́йскай каспі́йскім каспі́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

каспи́йский каспі́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́м

‘каспійскі селядзец’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зало́м зало́мы
Р. зало́ма зало́маў
Д. зало́му зало́мам
В. зало́ма зало́маў
Т. зало́мам зало́мамі
М. зало́ме зало́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зало́м ​1, ‑а і ‑у.

1. Дзеянне паводле дзеясл. заломваць — заламаць ​1 (у 1 знач.).

2. ‑а. Заломленае месца на чым‑н. Залом на суку. // Круты, рэзкі выгіб, паварот чаго‑н. [Адась Гушка] знік за заломам акопа. Чорны. Строга звёўшы тонкія, з сярдзітым заломам бровы,.. [Малання] азірнулася. Мележ.

3. ‑а. Зблытаны і заламаны чараўніком пук жытніх сцяблоў, які, па ўяўленню забабонных людзей, мог наклікаць бяду на гаспадара нівы. Вядзьмар і шэпча, і заломы вырывае, і ўсялякім чарадзействам займаецца. Якімовіч.

•••

Заламаць залом гл. заламаць ​1.

зало́м ​2, ‑а, м.

Буйны і тлусты каспійскі селядзец. Ужо запаўняюць шырокія бочкі Срабрыстыя омулі, сыты залом. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)