каса́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каса́ты |
каса́тая |
каса́тае |
каса́тыя |
| Р. |
каса́тага |
каса́тай
каса́тае |
каса́тага |
каса́тых |
| Д. |
каса́таму |
каса́тай |
каса́таму |
каса́тым |
| В. |
каса́ты (неадуш.)
каса́тага (адуш.) |
каса́тую |
каса́тае |
каса́тыя (неадуш.)
каса́тых (адуш.) |
| Т. |
каса́тым |
каса́тай
каса́таю |
каса́тым |
каса́тымі |
| М. |
каса́тым |
каса́тай |
каса́тым |
каса́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
◎ Каса́ты ’калі ў каня доўгая грыва’, ’дрэва, калі галіны абвісаюць на дол’ (КЭС, лаг.), да каса© (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Каса́ч 1 ’касач, Iris pseudacorus’. Ад касаты (гл.) пры дапамозе суфікса ‑jь; kasat‑jь > kasačь.
Каса́ч 2 ’цецярук-самец’ (ТСБМ). Гл. папярэдняе.
Каса́ч 3 ’заяц’ (Касп.), да косы ’касавокі’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)