карыё́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карыё́зны |
карыё́зная |
карыё́знае |
карыё́зныя |
| Р. |
карыё́знага |
карыё́знай
карыё́знае |
карыё́знага |
карыё́зных |
| Д. |
карыё́знаму |
карыё́знай |
карыё́знаму |
карыё́зным |
| В. |
карыё́зны (неадуш.)
карыё́знага (адуш.) |
карыё́зную |
карыё́знае |
карыё́зныя (неадуш.)
карыё́зных (адуш.) |
| Т. |
карыё́зным |
карыё́знай
карыё́знаю |
карыё́зным |
карыё́знымі |
| М. |
карыё́зным |
карыё́знай |
карыё́зным |
карыё́зных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ка́рыесны і карыёзны, ‑ая, ‑ае.
Пашкоджаны карыесам, карыёзам. Карыесны зуб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́рыес і карыёз, -у, м.
Паступовае разбурэнне цвёрдай тканкі косці зуба.
|| прым. ка́рыесны, -ая, -ае і карыёзны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карио́зный мед. ка́рыесны, карыёзны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)