карыё́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карыё́зны карыё́зная карыё́знае карыё́зныя
Р. карыё́знага карыё́знай
карыё́знае		 карыё́знага карыё́зных
Д. карыё́знаму карыё́знай карыё́знаму карыё́зным
В. карыё́зны (неадуш.)
карыё́знага (адуш.)		 карыё́зную карыё́знае карыё́зныя (неадуш.)
карыё́зных (адуш.)
Т. карыё́зным карыё́знай
карыё́знаю		 карыё́зным карыё́знымі
М. карыё́зным карыё́знай карыё́зным карыё́зных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́рыесны і карыёзны, ‑ая, ‑ае.

Пашкоджаны карыесам, карыёзам. Карыесны зуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рыес і карыёз, -у, м.

Паступовае разбурэнне цвёрдай тканкі косці зуба.

|| прым. ка́рыесны, -ая, -ае і карыёзны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карыёзны, ка́рыесны

(лац. cariosus = гнілы)

пашкоджаны карыёзам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карио́зный мед. ка́рыесны, карыёзны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

carious [ˈke(ə)riəs] adj. med. ка́рыесны, карыёзны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

próchniczy

мед. карыёзны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

carious

[ˈkeriz]

adj.

ка́рыесны, карыёзны (пра зуб), які́ псуе́цца, гніе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)