карыкату́рны, -ая, -ае.
1. гл. карыкатура.
2. перан. Смешны, недарэчны, прыдатны для карыкатуры.
К. выгляд.
|| наз. карыкату́рнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карыкату́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карыкату́рны |
карыкату́рная |
карыкату́рнае |
карыкату́рныя |
| Р. |
карыкату́рнага |
карыкату́рнай
карыкату́рнае |
карыкату́рнага |
карыкату́рных |
| Д. |
карыкату́рнаму |
карыкату́рнай |
карыкату́рнаму |
карыкату́рным |
| В. |
карыкату́рны (неадуш.)
карыкату́рнага (адуш.) |
карыкату́рную |
карыкату́рнае |
карыкату́рныя (неадуш.)
карыкату́рных (адуш.) |
| Т. |
карыкату́рным |
карыкату́рнай
карыкату́рнаю |
карыкату́рным |
карыкату́рнымі |
| М. |
карыкату́рным |
карыкату́рнай |
карыкату́рным |
карыкату́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карыкату́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
карыкату́рны |
карыкату́рная |
карыкату́рнае |
карыкату́рныя |
| Р. |
карыкату́рнага |
карыкату́рнай
карыкату́рнае |
карыкату́рнага |
карыкату́рных |
| Д. |
карыкату́рнаму |
карыкату́рнай |
карыкату́рнаму |
карыкату́рным |
| В. |
карыкату́рны (неадуш.)
карыкату́рнага (адуш.) |
карыкату́рную |
карыкату́рнае |
карыкату́рныя (неадуш.)
карыкату́рных (адуш.) |
| Т. |
карыкату́рным |
карыкату́рнай
карыкату́рнаю |
карыкату́рным |
карыкату́рнымі |
| М. |
карыкату́рным |
карыкату́рнай |
карыкату́рным |
карыкату́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карыкату́рны прям., перен. карикату́рный;
к. стыль — карикату́рный стиль;
~ная асо́ба — карикату́рная ли́чность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карыкату́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да карыкатуры (у 1 знач.). Карыкатурны малюнак.
2. перан. Смешны, недарэчны. Мець карыкатурны выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карыкату́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.
1. Малюнак, на якім намаляваны хто-н. або што-н. у скажоным, падкрэслена смешным выглядзе.
К. на гультаёў.
2. перан. Смешнае, недасканалае падабенства да каго-, чаго-н.
Гэты касцюм — к. на ўменне шыць.
|| прым. карыкату́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карикату́рный карыкату́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
размалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., каго-што.
1. Пакрыць рознымі, звычайна яркімі, фарбамі; упрыгожыць, намаляваўшы ўзор, арнамент і пад. Размаляваць вазу. Размаляваць сувенірную талерку. □ Калоны некалі былі белыя. У вайну іх размалявалі зялёнымі і чорнымі пісягамі маскіроўкі. Савіцкі. / у перан. ужыв. Я.. загледзеўся .. на залатыя ўзоры, якімі размалявала сонца ствалы дрэў, кусты і леташні сівец. Ляўданскі. // Разм. Ярка і груба нафарбаваць; нагрыміраваць твар. // Зрабіць сатырычны, карыкатурны малюнак на якую‑н. тэму. Калі яго размалявалі ў газеце, усе мужчыны смяяліся, а Дзіма надзьмуўся, некуды схаваўся і нават абедаць не прыйшоў. Даніленка. // Разм. Нарабіць сінякоў каму‑н. [Міхаіл Пятровіч:] — Ну і размалявалі цябе... Цяпер мне зразумела, чаму жаўтуха. Цябе, хлопча, білі, дык білі, не шкадуючы... С. Александровіч. «Нябось не прызнаецца ёй, хто яго так размаляваў!» — адзначыў сам сабе: мне вельмі хацелася, каб паненка даведалася, што менавіта я аддубасіў так яе прыяцеля!» Карпюк.
2. перан. Паказаць у прыхарошаным выглядзе, перабольшыць значэнне чаго‑н. Кудрынскі мог цікава размаляваць самую [непрыглядную] рэч, яна набывала асаблівае хараство ў слухачоў. Лужанін. Слесар з суседняга ўчастка гаварыў: «Душу мне пячэ гэта паперка. Паўтары нормы даў, размалявалі, распісалі. А мне сорамна людзям у вочы глядзець». Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)