карыкату́рны, -ая, -ае.

1. гл. карыкатура.

2. перан. Смешны, недарэчны, прыдатны для карыкатуры.

К. выгляд.

|| наз. карыкату́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карыкату́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карыкату́рны карыкату́рная карыкату́рнае карыкату́рныя
Р. карыкату́рнага карыкату́рнай
карыкату́рнае		 карыкату́рнага карыкату́рных
Д. карыкату́рнаму карыкату́рнай карыкату́рнаму карыкату́рным
В. карыкату́рны (неадуш.)
карыкату́рнага (адуш.)		 карыкату́рную карыкату́рнае карыкату́рныя (неадуш.)
карыкату́рных (адуш.)
Т. карыкату́рным карыкату́рнай
карыкату́рнаю		 карыкату́рным карыкату́рнымі
М. карыкату́рным карыкату́рнай карыкату́рным карыкату́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карыкату́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. карыкату́рны карыкату́рная карыкату́рнае карыкату́рныя
Р. карыкату́рнага карыкату́рнай
карыкату́рнае		 карыкату́рнага карыкату́рных
Д. карыкату́рнаму карыкату́рнай карыкату́рнаму карыкату́рным
В. карыкату́рны (неадуш.)
карыкату́рнага (адуш.)		 карыкату́рную карыкату́рнае карыкату́рныя (неадуш.)
карыкату́рных (адуш.)
Т. карыкату́рным карыкату́рнай
карыкату́рнаю		 карыкату́рным карыкату́рнымі
М. карыкату́рным карыкату́рнай карыкату́рным карыкату́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карыкату́рны прям., перен. карикату́рный;

к. стыль — карикату́рный стиль;

~ная асо́ба — карикату́рная ли́чность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карыкату́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да карыкатуры (у 1 знач.). Карыкатурны малюнак.

2. перан. Смешны, недарэчны. Мець карыкатурны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыкату́рны karikíert, karikaturístisch; verzérrt (скажоны);

паказа́ць [пада́ць] каго-н у карыкату́рным вы́глядзе j-n karikíeren, j-n zur Karikatúr máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карыкату́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

1. Малюнак, на якім намаляваны хто-н. або што-н. у скажоным, падкрэслена смешным выглядзе.

К. на гультаёў.

2. перан. Смешнае, недасканалае падабенства да каго-, чаго-н.

Гэты касцюм — к. на ўменне шыць.

|| прым. карыкату́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карикату́рный карыкату́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

karykaturalny

карыкатурны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

frátzenhaft

a карыкату́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)