ка́рыес

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ка́рыес
Р. ка́рыесу
Д. ка́рыесу
В. ка́рыес
Т. ка́рыесам
М. ка́рыесе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́рыес, -су м., мед. ка́риес, карио́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́рыес і карыёз, -у, м.

Паступовае разбурэнне цвёрдай тканкі косці зуба.

|| прым. ка́рыесны, -ая, -ае і карыёзны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́рыес і карыёз, ‑у, м.

Запаленчы працэс у цвёрдай тканцы касцей, зубоў, які суправаджаецца гніеннем; кастаеда. Карыес зубоў.

[Лац. caries — гніенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыёз, -зу м., мед., см. ка́рыес

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́риес мед. ка́рыес, -су м., карыёз, -зу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)