Карчо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Карчо́ва
Р. Карчо́ва
Д. Карчо́ву
В. Карчо́ва
Т. Карчо́вам
М. Карчо́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

змо́віны, ‑він; адз. няма.

Абл. Заручыны. [Васіль] даведаўся, што былі змовіны, што Ганну прапівалі, прапілі, што яна — не яго, Карчова. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)