Карчо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Карчо́ва
Р. Карчо́ва
Д. Карчо́ву
В. Карчо́ва
Т. Карчо́вам
М. Карчо́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Карчо́ва

т. 8, с. 111

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

змо́віны, ‑він; адз. няма.

Абл. Заручыны. [Васіль] даведаўся, што былі змовіны, што Ганну прапівалі, прапілі, што яна — не яго, Карчова. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)