кару́пцыя, -і, ж.

Подкуп хабарам, прадажнасць службовых асоб, дзяржаўных чыноўнікаў і палітычных дзеячаў.

Барацьба з карупцыяй.

|| прым. карупцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кару́пцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кару́пцыя
Р. кару́пцыі
Д. кару́пцыі
В. кару́пцыю
Т. кару́пцыяй
кару́пцыяю
М. кару́пцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кару́пцыя ж. корру́пция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кару́пцыя, ‑і, ж.

Падкупнасць і прадажнасць службовых асоб і грамадскіх дзеячаў у буржуазных краінах.

[Ад лац. corruptio — подкуп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корру́пция кару́пцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)