каро́вячы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каро́вячы |
каро́вячая |
каро́вячае |
каро́вячыя |
| Р. |
каро́вячага |
каро́вячай
каро́вячае |
каро́вячага |
каро́вячых |
| Д. |
каро́вячаму |
каро́вячай |
каро́вячаму |
каро́вячым |
| В. |
каро́вячы
каро́вячага |
каро́вячую |
каро́вячае |
каро́вячыя
каро́вячых |
| Т. |
каро́вячым |
каро́вячай
каро́вячаю |
каро́вячым |
каро́вячымі |
| М. |
каро́вячым |
каро́вячай |
каро́вячым |
каро́вячых |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
каро́вячы і каравя́чы, ‑ая, ‑ае.
Абл. Які належыць карове, уласцівы ёй. — Разумееш,.. [конь] зламаў перагародку, хацеў дабрацца да каровячага цэбра... Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тава́рачы, тавараччы ’каровін’ (Мат. Гом.), това́рэчы ’каровін, каровячы’ (ТС), сюды ж словаспалучэнні з прыметнікам: тава́рачы рыжок, тава́рычы рыжкі́ ’грыб ваўнянка, Lactarius torminosus Fr.’ (ельск., ЛА, 1; Расл. св.), тава́рачы грыб, тава́рачыя грыбу́ ’грыбы, якія ядуць каровы, авечкі’ (мазыр., Жыв. сл.), това́рачы бобо́ўнік ’расліна бабок трохлісты, Menyanthes trifoliata’ (лельч., Нар. лекс.). Утварэнні ад тавар 1 (гл.), прыметнік таксама ў пераносным значэнні ’неядомы, шкодны, дзікі’, параўн. назвы грыбоў і раслін з азначэннямі конскі, сабачы, воўчы, жабечы, вужовы і благі, дрэнны, паганы, нічогі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)