карна́цік
‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карна́цік |
карна́цікі |
| Р. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Д. |
карна́ціку |
карна́цікам |
| В. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Т. |
карна́цікам |
карна́цікамі |
| М. |
карна́ціку |
карна́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
карна́цік
‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карна́цік |
карна́цікі |
| Р. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Д. |
карна́ціку |
карна́цікам |
| В. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Т. |
карна́цікам |
карна́цікамі |
| М. |
карна́ціку |
карна́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)