кардана́жнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кардана́жнік |
кардана́жнікі |
| Р. |
кардана́жніка |
кардана́жнікаў |
| Д. |
кардана́жніку |
кардана́жнікам |
| В. |
кардана́жніка |
кардана́жнікаў |
| Т. |
кардана́жнікам |
кардана́жнікамі |
| М. |
кардана́жніку |
кардана́жніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кардана́жнік м. картона́жник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кардана́жнік, ‑а, м.
Рабочы, заняты вырабам карданажу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
картона́жник спец. кардана́жнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)